Eind goed, al goed...

Zoals deze titel het zegt, nader ik dus het einde van deze blog.
Ik dank de weergoden voor de soms spannende, af en toe verrassende, maar al bij al aangename begeleiding. Zelfs deze laatste dagen, reeds thuis in Belgenland, werd de geleidelijke overgang niet geschuwd, en mocht ik al genieten van enkele regenseizoenachtige stortbuien, evenals de laatste dagen in Tulum reeds enigzins de Belgische strontweersituaties lieten vermoeden. Dank voor de "zachte overgang" !!!
Wie verder blogsgewijs in kontakt wil blijven met ondergetekende, kan dat binnenkort terug via

...http://marrek1951.blogspot.com ...

Let op de 1951 i.p.v. 51 !!!
Daar kan je, indien gewenst, de "Mededelingen van Marco Polo" lezen.
"Au fur et à mesure" word je er op de hoogte gehouden van de soms hilarische, bij wijlen affreuse, af en toe gewoon vervelende, maar niet te vergeten steeds echt doorleefde escapades van de heer Marco Polo.
Om te beginnen (?!) sluit ik dan hier definitief dit blog.
Ik ga mijn sportzakske maken, want vertrek straks op basketbalkamp.


Daarna gaat den deze er nog een lapke op geven in de aloude Ardèche: 25 jaar vriendschap met Simon & Marianne laat een mens niet zomaar passeren !!
En daarna, ja, dan zien we wel: een sabbatjaar mag iets onvoorspelbaars hebben, niet ??

Het varkske, de lange snuit, 't vertelselke,..... uit !

Marco Polo

Home II

Om eerlijk te zijn: bloggen op reis is veel plezanter én gemakkelijker dan thuis ... voorlopig althans, het vraagt nog heel wat aanpassing.
Vooreerst is daar het klavier: was ik eindelijk gewoon aan al die querty-toestanden, kom je terug in België: staan ze weer zoals vroeger, en nog staffer... alle symbolen zijn weer gewoon bereikbaar, zelfs de "$" Mxn en de "ñ" is er!!!
En dan is er dat sabbath-jaar, wat in den vreemde ook veel meer voor de hand liggend blijkt dan thuis, zeker als het niet meer gaat om erover te praten, maar om het te doen. Naar aloude gewoonte, en waarschijnlijk genetisch verankerd in mijn hele doen en laten, ben in binnen de 24 uren na aankomst reeds naar een basketbalkamp getrokken: BoumBoum Freshmen Camp in Neerpelt. Kamp olv Bram De Mondt & Sven Sationeel. En waarschijnlijk even genetisch: diezelfde avond toch nog tijd gevonden om met coach Jim Lankster te gaan stappen in Antwerpen. "Ouwe getrouwe" Rudiman (bij de regelmatige bezoekers van deze blog gaat er naast het rinkelende belletje nu ook een lichtje branden veronderstel ik: inderdaad, rudi"the-chocolat-jacques"man!!!)Swa, Luc Vanhille en ondergetekende hebben coach Lankster geholpen bij het aan wal brengen van menige oude koe, die we na het nuttigen van de nodige bollekes, pintjes en hoegaarden weer in de juiste gracht gedumpt hebben om ze binnen twee jaar, wanneer coaches Garry, Ed en anderen hun voorman zullen vergezellen op een Europe-trip, weer op het droge de brengen, opnieuw te overgieten met de nodige schuimrijke vochten en te genieten van de herinneringen...
Om de erfelijkheids- of gewoonte-cyclus volledig te maken sta ik dan de volgende ochtend opnieuw vroeg op om mij aan het basketbal te wijden: de auto in, en opnieuw naar Neerpelt om daar de laatste dag van het kamp volledig bij te wonen, weer mijn station te geven en daarna samen met Bram het kamp af te sluiten.
Moe én gelukkig naar huis, alwaar een Tulumse stortregen zijn best doet om ons terug te voeren naar de Yucatanse "after-Emily"-feeling...
Niekol heeft "guacamole" gemaakt: LEKKER !!!
En dan was het aan Bram, om het eerste kadootje van de rijkgevulde tafel te plukken!!

Uiteindelijk hebben we samen onze foto's bekeken en in mapjes gestoken, zodat we later zelf nog weten waar en wat het was, want dat was nu soms al moeilijk...
Voor de freaks: ik begin vandaag ook beetje bij beetje de foto's uit de blog te vervangen door eigen fotomateriaal (waar het mogelijk en verantwoord is). Het zal even duren natuurlijk, want morgen begin ik aan een volle kampweek: BoumBoum Basketbalkamp Tongerlo - 10° Editie ...

Tot morgen

Marco Polo

Back home...

En dan is het zover: we zijn terug in Hoboken. Voorspoedige reis gehad, en veilige rit terug van Schiphol, via Essen (bomma De Mondt) naar Antwerpen, waar we direkt én zonder problemen de Ring al eens geprobeerd hebben. We gaan nu onze dag verder vullen met uitpakken, telefoneren, al een waske doen en straks nog een beetje bloggen ... We proberen wakker te blijven, om zo rap mogelijk weer op het Belgisch ritme te geraken, dus nu even doorbijten, en pas vanavond slapen....

Quizvraag: hoelang duren de vluchten Cancun-Philadelphia en Philadelphia-Amsterdam samen?
Antwoord: "Casino" .... één boek van Pieter Aspe!!!


Ik zie straks wel wat er nog van komt, maar alleszins zal de "cooling-down" net als de "warming-up" uit 5 berichten bestaan!!

Marco Polo

Puerto Morelos

Zo, hier ben ik dan waarschijnlijk voor de laatste keer vanop Mexicaanse bodem. Gisteren heb ik nog relaas gedaan vanuit Tulum, en dan zijn we vertrokken om via Playa del Carmen naar Puerto Morelos te rijden...
Tussen Tulum en Playa del Carmen had de rit iets speciaals: hoe dichter we Playa naderden, hoe meer verwoestingen we zagen. Hoewel we op de hoofdweg gebleven zijn, en dus vooral moderne & stenen gebouwen zagen, waren er overal toch resten van het vernietigend spoor dat Emily hier getrokken heeft. Links en rechts van de weg zagen we omvergeblazen reklamepanelen, afgeknakte telefoon- en electriciteitspalen, omgewaaide muren, weggeblazen afdaken aan toeristenshops langs de baan, en vooral heel veel omgewaaide bomen. Vooral dat laatste gaf hier en daar echt deprimerende beelden...kilometers bos met afgeknakte toppen, platgelegde stammen, scheefhangende begroeiïng !!!
En overal hard werkende mensen die opruimen, herstellen, opnieuw beginnen bouwen...
Toch blijf je toerist, en bij het binnenrijden van Playa del Carmen werden we direkt met onze neus in en op de toeristische aktiviteiten gedrukt: MASSA-toerisme! Niet direkt onze meug, en een wandeling over het strand kon dat alleen nog maar bevestigen. Na een half uurtje hadden we het gezien, en zijn we afgezakt naar een rustig straatje tussen het strand en wat later bleek 5th Avenue te zijn. Hier vonden we een gezellig Italiaans terras, met een aantrekkelijke kaart, en een vriendelijke uitbater. Na een hele tijd niet bereikbaar te zijn geweest op GSM probeer ik het hier nog een keer, en jawel ik hoor John in Merida: 5 seconden, low battery, weg...
Ben dan op zoek gegaan naar de auto, die een aantal zig-zag-blocks verder geparkeerd stond, en na wat kunst en vliegwerk, tegen de richting inrijden en in winkelwandelstraten verdwalen en toch vriendelijk door een politieagent op het rechte pad gebracht... terug bij Niekol op het terrasje geraakt.
Batterijlader ingestoken, en... Hallo John!! In Merida was alles in orde: geen problemen met Emily, want dat is en blijft hier wel het gespreksonderwerp!!
Lekker pasta gegeten, een donker biertje erbij..klinkt raar, maar hier smaakt dat prima!! En dan toch even op weg door die beruchte 5th Avenue ... en natuurlijk wat spulletjes "gescoord"... 't is nep, maar geen kat die dat in de Graspolderlaan erg zal vinden, zeker niet na een paar glazen wijn. En ja noenkel Gie, er zit muziek in...
Dan maar de auto in, en weg uit de drukte. Bij het buitenrijden van Playa nog even schrikken: op een Pemex pomptstation is zo'n groot reclamebord dubbelgeplooid over de tankinstallatie ... Emily!!!
En dan op weg naar Puerto Morelos: dat ligt op zo'n 30 km van Cancun, zodat we op de vertrekdag niet teveel verkeersproblemen kunnen hebben. Hier heeft Niekol een "B & B" geboekt voor 2 nachten bij een Amerikaans koppel...


Very nice people, die al 16 jaar in Yucatan zitten, en hun huis openstellen om met mensen van over de hele wereld kontakt te hebben.
"Echo Maya" is een ruim, origineel, knap huis, met 3 gastenkamers. Wij zijn superverwend, want door het laagseizoen, de enige gasten..


Voor de "small history": in de jaren 80 waren zij het managerteam in dé Marazul, op Tenerife, bij de familie De Meyer zeer bekend...
Vanavond ga ik daar nog een babbeltje over doen met Dan ... hij hield volgens Sarah nogal van de topless Franse vrouwtjes die daar hun vakanties kwamen "sharen". En als ik ook hier weer goed kan tellen: eind jaren 80 zijn we daar met de De Meyer-clan eens op verlof geweest... zou hij zich Niekol en Rosemie, of alleszins hun tietjes nog herinneren??? Hopelijk hoor ik het vanavond: ook nu zal ik jullie op de hoogte houden, maar dan wel in de nabeschouwingen vanuit Hoboken.
't Is hier een mooie plek: misschien niet zo bekend, maar rustig (!!!) en een mooi strand. Ja, 't is waar, nu de zon schijnt krijg je weer een heel ander beeld van deze streken: begint meer te lijken op het brochure-weer van de Caraïben...
Vanmorgen zijn we naar 't strand geweest...
Dan een douchke, naar 't dorp een hapje eten, nu internetten, en seffens wat shoppen, laatste pesos opdoen, of er toch nog maar wat uit de muur halen... en dan terug, want wij letten nu op 't huis: Sarah & Dan zijn naar Cancun. Dan gaan we nog wat beachen, babbelen(!!!) en wat eten...
Wat kan het leven aangenaam zijn....

@ anke, bieke, bram, aloysiusprimus, ernie, miguel, danythepany, ines, XXL, nicole, gerrit, rudi-the cholat jacques-man, noenkel gie, tante mieke, nonkel jan, bertvanhaecke, ... en hopelijk ben ik niemand vergeten:
heel harT bedankt omdat jullie onze reis zo gevolgd hebben. Jullie comments kleurden inderdaad meermaals onze dagen!!! 't Is hier even harT uitkijken naar reakties van het thuisfront, als dat jullie waarschijnlijk op onze berichten zaten te wachten... We hebben ervan genoten, en hopen van en voor jullie hetzelfde.

Tot binnenkort...
XXX

niekol & marrek

Tulum III

Ere wie ere toekomt, en geef de keizer wat de keizer toekomt: al onze dank gaat naar b-boy, die eraan gedacht heeft om zonneliedjes te offeren... en het werkt!!! Het zweet loopt alweer van m'n ellebogen na vijf minuten internetten: het klavier staat iets hoger, ellebogen hangen in puntzakken , en daarlangs loopt m'n okselzweet in twee (voorlopig nog dunne) straaltjes naar beneden... links en rechts van de stoel vormen zich stilaan groter wordende donkere vlekken op de lichthouten vloer...en mens zou er lyrisch bij worden.

Het verhaal:laatste bericht was vanop deze zelfde stoel in een geweldige stortbui over Tulum. Alles nat, grijs, mistroostig. De terugrit lukte nog wel: heel voorzichtig door de plassen, en hopelijk tussen de diepste putten door, want dat was met al dat water niet meer te zien...
Op zich allemaal nog niet zo erg, want via hotmail heb ik hier van een vriend in Genesis Eco - Ek Balam, vernomen, en op foto's gezien, dat daar bijna alles platligt: Emily...

Aangekomen in Los Arrecifes, en daar was het al even triestig gesteld: uitbater(???) had het op een zuipen gezet met een Oostblokker, die dacht dat hij tegen tequilla kon, edoch... Toch maar een schoteltje besteld, en nog niet dikwijls zo armtierig gegeten... En het bleef maar regenen: cabaña opgezocht, nog even gelezen, slapen met hemelse stopkes in de oren...Niekol even wakker van druppels op de neus, gene paniek: bed wisselen....
's Morgens geen geluid meer...oops: stopkes uit de oren halen!! Hé da's vreemd, geen ruisende regen meer op het dak...zelfs iets lichter weer, en bij één of andere Maya-god zelfs even een schijn van zonneschijn op het strand. Onze ervaringen van de vorige dag indachtig, 24 uren regen ...da's gene kak, das puur gezeik!!...hebben we direkt ingepakt, snel goeiedag gezegd aan een Gents koppel, en op weg naar de ruïnes van Tulum. Daar was het een afknapper: 't zijn al niet de meest indrukwekkende, en als gevolg van Emily waren er hele stukken niet bereikbaar, of gewoon verboden gebied. Zelfs het uitzicht op de tempel met de zee op de achtergrond was niet echt de moeite: veel grijze lucht, weinig zon, slecht licht...en als klap op de vuur(???)pijl een stortbui bij het verlaten van de site. Eindelijk eens rustig "onder moeders parapluuke" gedaan, en van de nood een ondeugd gemaakt...souvenirshop...b-boy en rudi-the chocolat jacques-man zullen het geweten hebben: 't kadooke komt uit Tulum.

Nat den auto in, even mail- en comments-checken in Tulum en dan op weg naar Coba.
Volgens de boeken wordt dat, als ze geld en tijd en energie hebben om het helemaal te ontginnen, de knapste, mooiste, grootste en belangrijkste Maya-site van Yucatan, als het niet van heel Mexico is...


Inderdaad mooi uitzicht daarboven, maar als je er al 38 gezien hebt...
Wel was ondertussen de zon terug daar: kan ongeveer kloppen met b-boys offerande... tijdsverschil meegerekend, Mexicaans ritme aangenomen, siësta niet vergeten,...
Om onszelf dan maar even te verwennen hebben we het even over een andere boeg gegooid, en zijn we na ons bezoek aan de Coba-site maar blijven hangen in de Coba Club Med: echt waar, op 't eind van de wereld aan een mooi meer met grote krokodillen, een luxe westers hotel van de bekende Franse keten. Genoten van de luxe: kamers, service, zwembad...


Toch niet kunnen weerstaan aan het Joker-virus, en voor 't avondeten in 't dorpke gegaan. Lekker en no-nonsens...
Vanmorgen zwemmen, ontbijten, inpakken en terug op weg...

Oh ja, hier was echt géén internet: niet in het hotel en niet in het dorp..
Nu was ik gisteren toch even gaan shoppen in Coba: zeker 4 winkeltjes, waarvan 2 met maskers,tafelkleden, hangmatten, .... En jawel, om het met Mart Smeetse woorden te zeggen: twee leuke en heel kleurrijke tafelkleden "gescoord" !!
Dat had vanmorgen dan zo zijn voordelen: onderweg een derde, geassorteerd en groter tafelkleed gekocht na professionele onderhandelingen (heb mijn vorige buit bovengehaald en daarmee geargumenteerd..): helft van de prijs, + $10, om haar de eer te laten...
Instappen, uitstappen... want Gentenaars passeren!!!
Iets verder nog geshopt: je zal ze thuis kunnen komen bewonderen, maar belangrijker ... heel fijn kontakt met deze Mexicaanse familie.


Foto's, shirts achterlaten, en nu hebben we hun post-restante adres opgezocht in Tulum, en gaan hen de foto's opsturen, want geen e-mail.

Zo dit was het weer.
En wat het weer betreft:zomers warm, en helderblauwe lucht.
Bedankt b-boy!!!
Niekol zit hiernaast op een terraske. Ik ga ook nog even een Coronake slurpen, en dan naar Playa del Carmen...

Tot morgen...

Marco Polo

Tulum II

Sneller dan ik zelf verwachtte, en dat wil wat zeggen, zitten we opnieuw in een internet-café. En geen probleem: we missen er geen scheet zon door.
Vanmorgen, na een redelijke nacht met oordopjes o.w.v. de branding toch vlakbij, grote verrassing: oorstopjes eruit, en ... weg branding!! Nog eens goed luisteren, geen branding?? Amaai, zo'n getijdeverschil had ik hier niet verwacht!!!
Zou de zee zo ver zijn teruggetrokken? Maar we lijken wel thuis, want wat tikt en roffelt er op het schuine dak??? Regen !!!
Gebeurt hier wel meer: ochtendbuitje! Even kijken, vensterke open: GRIJS en DIKKE WOLKEN zover je kan zien... De zee op z'n Belgisch: grijs, en veel schuimkoppen...
Sebiet is dat over, efkes op de andere zij (neen, de Madrileensen liggen niet in dezelfde bungalow)... op de andere kant dus, en nog een uurtje soezen.
Raampke open: nog GRIJZER en nog MEER WOLKEN en WIND... en er zit geen beterschap in.
SCHIJTWEER, al de ganse dag... en daar hebben we ons dan ook naar gedragen: defecaties van het betere soort hebben onze dagindeling bepaalt. Toch even een wandelingske langs het strand:


RAMPTOERISME, foto's gemaakt van omgewaaide bomen en cabañas aan de strandkant.Teruggekeerd over de weg-piste: alle putten staan nu vol water, en wat gisteren Paris-Dakar was, is vandaag een special in de Camel Throphy!!


Momenteel zitten we in Tulum-centrum te internetten, na een vrij spectaculaire rit. Op dit ogenblik kappen ze het er hier met Mexicaanse bakken uit: stortvloed!!! Volgens mij lopen nu de plassen over, en is het lang niet zeker dat we terug in "Los Arrecifes" geraken...
We hadden avontuur besteld, awel we hebben er hier al wat van gekregen!!!
Noodweergedwongen zit ik eigenlijk te snel weer voor de pc, want er is niet veel meer gebeurd, dus ook niet te vertellen...

@bieke, bram & anke: 30 juli...Mexican dinner...Graspolderlaan !!!

@danythepany: rechtstaan kan, maar niet op de stoelen kruipen hé schat!!! Ben toch wel blij dat er niks is met uwe zonnebril, oh sorry PRADA-accessoir!! Wil hem in Stabroek ook wel eens bewonderen, en misschien passen???

Ik ga nog even verder surfen, want opgestaan is hier nu plaats vergaan: iedereen komt zeikende nat binnen, en wil blijven tot de bui over is. Awel, als simpele Belg weet ik toevallig iets van grijze luchten en regenweer: da's hier iets voor een dag of twee... Niet echt optimistisch misschien, maar waarschijnlijk heb ik het zelf een beetje gezocht: al die aansporingen om regenliedjes binnen te sturen, zijn door de Maya-goden waarschijnlijk geïnterpreteerd als volwaardige raindance-voorbereidingen!!
Doe toch maar voort: was "Rain & Tears", Aphrodites Child, er al bij???
Zo erg is het nog niet, maar ik wil seffens die weg wel eens zien in het donker...

Oh ja, zo ziet het eruit in betere dagen ...



Groeten

Marco Polo

Tulum

Hier ben ik dan, zoals beloofd, enkele uren later, goed en wel ingekwartierd in Tulum. Vanmiddag hebben we dus geblogd en gelunchd in Felipe Carillo Puerto, ergens op weg naar Tulum.
Daar heb ik een belofte gedaan, en die ga ik nu vervullen: zet jullie schrap!!

Toen ik in Xpujil geblogd had, ben ik door een paar stevige regenbuien en twee windstoten terug naar het hotel gereden. Daar was alles rustig. Zoals gezegd hebben we daar 's avonds heel lekker en rustig gegeten, en idem dito geslapen.
Emily zou die nacht dus overtrekken, en om 11.00 pm, toen we naar bed gingen, lagen wij nog vlot binnen de 50 km-straal, waar we dus hevige winden en zware regen zouden hebben. Op het laatst liet Emily zich van haar meest vrouwelijke, en dus ook onvoorspelbare zijde zien, en veranderde onaangekondigd van gedacht: zij maakte een bocht naar het noorden en viel tussen Cancun en Tulum op Yucatan aan.
Wij hoorden 's ochtends alleen geruststellende berichten, en zijn rond 10 am op weg gegaan naar Mahahual. Ook daar viel het allemaal wel mee, hoewel de mensen er toch gestressd bijliepen. Zij hadden zich op het ergste voorbereid, en echt alles wat min of meer los zat was vastgespijkerd of dichtgevezen.
Overal lagen grindzakjes om het water tegen te houden, en preventief waren al extra afvoerkanaaltjes gegraven.... Gelukkig hadden ze niks van dit alles nodig gehad.
In de slipstream van Emily zat echter een pak wolken, en buien, en sterker-dan-normale winden: niet echt dat brochure-Caraïben-weertje. Dat maakte ook de zee wat wilder, en zelfs tussen rif en strand werd heel wat wier en zand aangespoeld en omgewoeld.
We hadden ons voorgenomen om van de drie dagen Mahahual een rust- en relaxperiode te maken, en dat hebben we dan ook overduidelijk gedaan. Slapen, dutten, rusten, lezen, knabbelen, eten, fijnproeven van Jan's keuken, babbeltje, scrabbeltje, nog even lezen, en opnieuw....slapen, dutten, rusten, lezen, knabbelen, eten, fijnproeven van Jan's keuken, babbeltje, scrabbeltje, nog even lezen,....
Het was ook ontspannend om nog eens nederlands te spreken met anderen, want ook de eerste andere gasten die we daar ontmoetten waren Nederlanders: Rob & "?" uit Amsterdam, verre buren Bram !!!
Van Maya Luna,Mahahual valt alleen te zeggen dat het een schitterende plaats is om op adem te komen, waar je zonder zotte kuren lekker wordt verwend.


Misschien moesten we nog maar eens teruggaan, en dan van dat echte Caraïbenweer bestellen!!!
Net zoals Rick & Diana voor ons kontakt namen met de volgende bestemming, om te weten of alles oke was na de hurricane, zo belde ook Jan vanmorgen naar Tulum.
We konden vertrekken!!!
Onderweg, kleine 200 km, hebben we niet veel gevolgen van de storm gezien: je ziet hier normaal al veel bouwvallige hutten en versleten huisjes, dus...
Maar eens we Tulum binnenkwamen viel toch hier en daar wat extra-aktiviteit op, iets waar ze hier anders niet zo sterk in zijn...
En toen we de weg opdraaiden naar de kusthotelletjes, en daar nog eens rechts gingen... had ik eerst een déja-vu: sandy road met veel putten, met veel putten, met veel putten, met veel putten,... en dan links en rechts ingestorte daken, scheve cabañas, omgewaaide bomen, grote plassen, hopen zand op de weg... Hier hebben ze dus wel prijs gehad, en wij geluk met de timing!!
Niekol heeft weer een prachtige plek uitgekozen, maar ook hier ligt die om wille van de door ons gezochte rust, andermaal ver van het centrum. Geen probleem, rustig blijven, en een stukje Paris-Dakar krijg je er gratis bij.
Sorry, ben de naam vergeten (onze kids hebben een lijstje met adressen, dus die kunnen het aanvullen op de comments) maar het is geweldig!!! We hadden eigenlijk de eerste hut (en dit zijn echt hutten, Jef Geeraerts) op het strand gereserveerd: om de vijf golven loopt er eentje onder het paalbed door !!! Maar: alle beach-cabañas hangen scheef, liggen omver, staan kadul, enfin geef het een naam ... ze zijn onbewoonbaar verklaard, zelfs in Mexico: "Emily was here"!!!
Noodgedwongen gaan we hier weer de verwentoer op, en zitten nu in een stenen cabaña, wel met rieten dak, en eigen baños en terras. Denk dat het moeilijk wordt om hier te vertrekken...
Bij aankomst zagen we ook de drie Madrileense meisjes terug, waarmee we in Campeche in de aap gelogeerd waren: kunnen gezellige avonden worden, Niekol haar Spaans gaat er met de dag op vooruit. En ik maar luisteren, en kijken... naar Niekol & de meisjes!!! Zou het zo bij Louis-Paul Boon ook begonnen zijn, hoewel beginnen ....???
Om mijn belofte getrouw te zijn, en mijn internet-afkick-verschijnselen de baas te blijven, besloot ik om na een snelle duik in de Caraïbische, niet in de kas te pisse,maar direkt terug naar het centrum te rijden om een bankmuur te plunderen en het eerste het beste internet-geval met een bezoek te vereren.
Zo, daar ben ik dus nu mee bezig!

Morgen gaan we waarschijnlijk weer wat archeo-shoppen...




Maar hier komen de @-tjes:

@ iedereen die de 17 heeft volgemaakt: hartelijk dank voor alle fijne berichten, en we gaan voor een "wind & rain"-top 100 als we terug zijn: blijven inzenden, mooie prijzen !!!

@anke: blijven trainen, en goed duits klappen, da's gemakkelijk op reis. En ja, we proberen zaterdag 30 juli 's avonds verzameling te blazen in de Graspolderlaan...Mexicaans dinner !!!

@bieke: dus heel rustig aan hé poes !!!

@ b-boy: van wie heb jij die @-mania ??? wat het bellen betreft: er zit een USACELL-kaart in, denk een soort Pay & Go, waar je dus niet heel veel mee kan doen. Heb zelf alleen nog maar vanuit Campeche met John gebeld in Merida, en verder... geen bereik. Misschien nu terug, aan de toeristischer kust, maar nu is ie weer plat, en pas electriciteit als 't donker wordt.

@danythepany: inderdaad, ook altijd prijs in Londen ???

@ines: bedankt voor de franse titel, weet dat ik daar een zwak voor heb!!! Pas op in de Provence, verbrand je vingers niet ...., en ook je .... niet, want dan moet je op de blazen zitten!!!

@XXL: direkt mijn zwakke punten raken??? Tussen Leffe en Duvel ....!!!

@aloysiusprimus: na het weekendje Genesis met de Pito-ploeg in november, kunnen we misschien een weekje Maya Riviera boeken in de Kerstvakantie??

@rudi-the chocolat jacques-man: ik dacht eerder aan DHL, maar die mogen niet meer landen in Brussel zeker??

@noenkel gie: ge maakt mij wel héél benieuwd hé kerel !!!

@bert-van-de-vok-en-de-moek: lief dat ge voor die mensen kont-takt wilt opnemen met hun vrienden. Ge zijt een lief ventje, en laat Joke maar zeggen....

@gerrit: en of da'k gon zwumme zen ??!!!

@ernie: felicitaties opgespaard tot het laatst. Kwestie van de opbouw te verzorgen... Nee, heel serieus: nen dikke proficiat !!! Als ik terugtel van half januari, zijn jullie dan niet in april naar de Canarische Eilanden geweest?? Jullie zeiden de laatste keer dat het was om te wandelen... Wandelen ja, m'n ***** ??!!!

Zo mannekes, dat was het weer voor vandaag.
Hier in Tulum kan ik jullie weer bestoken vanop de blog, iets wat in Mahahual niet kon: er was wel een internet-café in 't dorp, maar dat was alleen open als "hij" er was, en "hij" is er in drie dagen niet geweest ... we zaten daar ook in " el cullo del mundo"...

Hoop dat iedereen gerustgesteld is, vertel het maar voort: met ons is alles in orde!!
Veel groeten, dikke kussen, knuffels ...kies maar uit!!!

Marco Polo

Xpujil - Mahahual - Tulum

Beste allemaal,

na een "windstille" blog-periode van enkele dagen, wist ik niet wat ik zag!!!
17 "comments" op het laatste artikel!!! Jongens & meisjes, jullie doen me wat aan.
Beloofd, vanavond in Tulum duik ik voor een paar uren een internet-café binnen om jullie allemaal een persoonlijk @-tje te sturen en daarbij meer uitleg over de voorbije dagen.
Het laatste nieuws kwam uit Xpujil, de dag voor de aangekondigde storm. Die avond hebben we heerlijk buiten gegeten, en een ongelooflijk rustige nacht gehad. Geen druppel regen, geen zuchtje wind, kortom... voor mij leek het meer op een scheet in de welbekende fles: da's ook alleen maar doemp, en verder niks!
We konden dan 's morgens ook onze ogen & oren nauwelijks geloven: Emily had in laatste instantie besloten om toch maar iets meer noordelijk af te buigen voor haar intrede in Yucatan. 't Is niet voor niks een vrouwenaam hé !!?? Zomaar iedereen en alleman op stang jagen: deuren en ramen aftimmeren, schotelantennes van 't dak, zonnepanelen binnenhalen,... en dan ineens aan den overkant van 't straat iets in d'etalage zien liggen, en oversteken... Ze hebben het in Cancun geweten...
We hoorden inderdaad van massale evacuaties, en ontmoetten op verschillende plaatsen toeristen die doorgestuurd waren naar veiliger oorden.

Vanuit Rio Bec Dreams heeft Rick 's morgens kontakt genomen met Carolien & Jan in Mahahual: daar was geen schade, ze hadden nog wel wat tijd nodig om alle betimmeringen weg te halen, en we konden op weg.
In de loop van de dag hebben we nog enkele sites bezocht...


De tempel met de maskers van Kohunlich was schitterend. Daarnaast speelt ook dat deze site in een adembenemend mooi tropische biosfeer gelegen is: palmbomen à volonté.


Na een chronorit op de laatste 50 km naar Mahahual, rechts 90 graden, "sandy road for 5 kms" ... en putten, en putten, en putten, ...
En dan...


Hotel Maya Luna: prachtig strandhotelletje met ruime én nette bungalows, lieve Nederlandse uitbaters, en héél lekker eten !!!
Plezant, paar dagen "niksen" ....
Straks meer nieuws. Dit is een snelle tussenstop. We scheuren van de honger, gaan een hapje eten, en rijden dan verder naar Tulum.
Tot straks, dan laat ik mij nog eens gaan op de blog...

niekol & marrek