Eind goed, al goed...

Zoals deze titel het zegt, nader ik dus het einde van deze blog.
Ik dank de weergoden voor de soms spannende, af en toe verrassende, maar al bij al aangename begeleiding. Zelfs deze laatste dagen, reeds thuis in Belgenland, werd de geleidelijke overgang niet geschuwd, en mocht ik al genieten van enkele regenseizoenachtige stortbuien, evenals de laatste dagen in Tulum reeds enigzins de Belgische strontweersituaties lieten vermoeden. Dank voor de "zachte overgang" !!!
Wie verder blogsgewijs in kontakt wil blijven met ondergetekende, kan dat binnenkort terug via

...http://marrek1951.blogspot.com ...

Let op de 1951 i.p.v. 51 !!!
Daar kan je, indien gewenst, de "Mededelingen van Marco Polo" lezen.
"Au fur et à mesure" word je er op de hoogte gehouden van de soms hilarische, bij wijlen affreuse, af en toe gewoon vervelende, maar niet te vergeten steeds echt doorleefde escapades van de heer Marco Polo.
Om te beginnen (?!) sluit ik dan hier definitief dit blog.
Ik ga mijn sportzakske maken, want vertrek straks op basketbalkamp.


Daarna gaat den deze er nog een lapke op geven in de aloude Ardèche: 25 jaar vriendschap met Simon & Marianne laat een mens niet zomaar passeren !!
En daarna, ja, dan zien we wel: een sabbatjaar mag iets onvoorspelbaars hebben, niet ??

Het varkske, de lange snuit, 't vertelselke,..... uit !

Marco Polo

Home II

Om eerlijk te zijn: bloggen op reis is veel plezanter én gemakkelijker dan thuis ... voorlopig althans, het vraagt nog heel wat aanpassing.
Vooreerst is daar het klavier: was ik eindelijk gewoon aan al die querty-toestanden, kom je terug in België: staan ze weer zoals vroeger, en nog staffer... alle symbolen zijn weer gewoon bereikbaar, zelfs de "$" Mxn en de "ñ" is er!!!
En dan is er dat sabbath-jaar, wat in den vreemde ook veel meer voor de hand liggend blijkt dan thuis, zeker als het niet meer gaat om erover te praten, maar om het te doen. Naar aloude gewoonte, en waarschijnlijk genetisch verankerd in mijn hele doen en laten, ben in binnen de 24 uren na aankomst reeds naar een basketbalkamp getrokken: BoumBoum Freshmen Camp in Neerpelt. Kamp olv Bram De Mondt & Sven Sationeel. En waarschijnlijk even genetisch: diezelfde avond toch nog tijd gevonden om met coach Jim Lankster te gaan stappen in Antwerpen. "Ouwe getrouwe" Rudiman (bij de regelmatige bezoekers van deze blog gaat er naast het rinkelende belletje nu ook een lichtje branden veronderstel ik: inderdaad, rudi"the-chocolat-jacques"man!!!)Swa, Luc Vanhille en ondergetekende hebben coach Lankster geholpen bij het aan wal brengen van menige oude koe, die we na het nuttigen van de nodige bollekes, pintjes en hoegaarden weer in de juiste gracht gedumpt hebben om ze binnen twee jaar, wanneer coaches Garry, Ed en anderen hun voorman zullen vergezellen op een Europe-trip, weer op het droge de brengen, opnieuw te overgieten met de nodige schuimrijke vochten en te genieten van de herinneringen...
Om de erfelijkheids- of gewoonte-cyclus volledig te maken sta ik dan de volgende ochtend opnieuw vroeg op om mij aan het basketbal te wijden: de auto in, en opnieuw naar Neerpelt om daar de laatste dag van het kamp volledig bij te wonen, weer mijn station te geven en daarna samen met Bram het kamp af te sluiten.
Moe én gelukkig naar huis, alwaar een Tulumse stortregen zijn best doet om ons terug te voeren naar de Yucatanse "after-Emily"-feeling...
Niekol heeft "guacamole" gemaakt: LEKKER !!!
En dan was het aan Bram, om het eerste kadootje van de rijkgevulde tafel te plukken!!

Uiteindelijk hebben we samen onze foto's bekeken en in mapjes gestoken, zodat we later zelf nog weten waar en wat het was, want dat was nu soms al moeilijk...
Voor de freaks: ik begin vandaag ook beetje bij beetje de foto's uit de blog te vervangen door eigen fotomateriaal (waar het mogelijk en verantwoord is). Het zal even duren natuurlijk, want morgen begin ik aan een volle kampweek: BoumBoum Basketbalkamp Tongerlo - 10° Editie ...

Tot morgen

Marco Polo

Back home...

En dan is het zover: we zijn terug in Hoboken. Voorspoedige reis gehad, en veilige rit terug van Schiphol, via Essen (bomma De Mondt) naar Antwerpen, waar we direkt én zonder problemen de Ring al eens geprobeerd hebben. We gaan nu onze dag verder vullen met uitpakken, telefoneren, al een waske doen en straks nog een beetje bloggen ... We proberen wakker te blijven, om zo rap mogelijk weer op het Belgisch ritme te geraken, dus nu even doorbijten, en pas vanavond slapen....

Quizvraag: hoelang duren de vluchten Cancun-Philadelphia en Philadelphia-Amsterdam samen?
Antwoord: "Casino" .... één boek van Pieter Aspe!!!


Ik zie straks wel wat er nog van komt, maar alleszins zal de "cooling-down" net als de "warming-up" uit 5 berichten bestaan!!

Marco Polo

Puerto Morelos

Zo, hier ben ik dan waarschijnlijk voor de laatste keer vanop Mexicaanse bodem. Gisteren heb ik nog relaas gedaan vanuit Tulum, en dan zijn we vertrokken om via Playa del Carmen naar Puerto Morelos te rijden...
Tussen Tulum en Playa del Carmen had de rit iets speciaals: hoe dichter we Playa naderden, hoe meer verwoestingen we zagen. Hoewel we op de hoofdweg gebleven zijn, en dus vooral moderne & stenen gebouwen zagen, waren er overal toch resten van het vernietigend spoor dat Emily hier getrokken heeft. Links en rechts van de weg zagen we omvergeblazen reklamepanelen, afgeknakte telefoon- en electriciteitspalen, omgewaaide muren, weggeblazen afdaken aan toeristenshops langs de baan, en vooral heel veel omgewaaide bomen. Vooral dat laatste gaf hier en daar echt deprimerende beelden...kilometers bos met afgeknakte toppen, platgelegde stammen, scheefhangende begroeiïng !!!
En overal hard werkende mensen die opruimen, herstellen, opnieuw beginnen bouwen...
Toch blijf je toerist, en bij het binnenrijden van Playa del Carmen werden we direkt met onze neus in en op de toeristische aktiviteiten gedrukt: MASSA-toerisme! Niet direkt onze meug, en een wandeling over het strand kon dat alleen nog maar bevestigen. Na een half uurtje hadden we het gezien, en zijn we afgezakt naar een rustig straatje tussen het strand en wat later bleek 5th Avenue te zijn. Hier vonden we een gezellig Italiaans terras, met een aantrekkelijke kaart, en een vriendelijke uitbater. Na een hele tijd niet bereikbaar te zijn geweest op GSM probeer ik het hier nog een keer, en jawel ik hoor John in Merida: 5 seconden, low battery, weg...
Ben dan op zoek gegaan naar de auto, die een aantal zig-zag-blocks verder geparkeerd stond, en na wat kunst en vliegwerk, tegen de richting inrijden en in winkelwandelstraten verdwalen en toch vriendelijk door een politieagent op het rechte pad gebracht... terug bij Niekol op het terrasje geraakt.
Batterijlader ingestoken, en... Hallo John!! In Merida was alles in orde: geen problemen met Emily, want dat is en blijft hier wel het gespreksonderwerp!!
Lekker pasta gegeten, een donker biertje erbij..klinkt raar, maar hier smaakt dat prima!! En dan toch even op weg door die beruchte 5th Avenue ... en natuurlijk wat spulletjes "gescoord"... 't is nep, maar geen kat die dat in de Graspolderlaan erg zal vinden, zeker niet na een paar glazen wijn. En ja noenkel Gie, er zit muziek in...
Dan maar de auto in, en weg uit de drukte. Bij het buitenrijden van Playa nog even schrikken: op een Pemex pomptstation is zo'n groot reclamebord dubbelgeplooid over de tankinstallatie ... Emily!!!
En dan op weg naar Puerto Morelos: dat ligt op zo'n 30 km van Cancun, zodat we op de vertrekdag niet teveel verkeersproblemen kunnen hebben. Hier heeft Niekol een "B & B" geboekt voor 2 nachten bij een Amerikaans koppel...


Very nice people, die al 16 jaar in Yucatan zitten, en hun huis openstellen om met mensen van over de hele wereld kontakt te hebben.
"Echo Maya" is een ruim, origineel, knap huis, met 3 gastenkamers. Wij zijn superverwend, want door het laagseizoen, de enige gasten..


Voor de "small history": in de jaren 80 waren zij het managerteam in dé Marazul, op Tenerife, bij de familie De Meyer zeer bekend...
Vanavond ga ik daar nog een babbeltje over doen met Dan ... hij hield volgens Sarah nogal van de topless Franse vrouwtjes die daar hun vakanties kwamen "sharen". En als ik ook hier weer goed kan tellen: eind jaren 80 zijn we daar met de De Meyer-clan eens op verlof geweest... zou hij zich Niekol en Rosemie, of alleszins hun tietjes nog herinneren??? Hopelijk hoor ik het vanavond: ook nu zal ik jullie op de hoogte houden, maar dan wel in de nabeschouwingen vanuit Hoboken.
't Is hier een mooie plek: misschien niet zo bekend, maar rustig (!!!) en een mooi strand. Ja, 't is waar, nu de zon schijnt krijg je weer een heel ander beeld van deze streken: begint meer te lijken op het brochure-weer van de Caraïben...
Vanmorgen zijn we naar 't strand geweest...
Dan een douchke, naar 't dorp een hapje eten, nu internetten, en seffens wat shoppen, laatste pesos opdoen, of er toch nog maar wat uit de muur halen... en dan terug, want wij letten nu op 't huis: Sarah & Dan zijn naar Cancun. Dan gaan we nog wat beachen, babbelen(!!!) en wat eten...
Wat kan het leven aangenaam zijn....

@ anke, bieke, bram, aloysiusprimus, ernie, miguel, danythepany, ines, XXL, nicole, gerrit, rudi-the cholat jacques-man, noenkel gie, tante mieke, nonkel jan, bertvanhaecke, ... en hopelijk ben ik niemand vergeten:
heel harT bedankt omdat jullie onze reis zo gevolgd hebben. Jullie comments kleurden inderdaad meermaals onze dagen!!! 't Is hier even harT uitkijken naar reakties van het thuisfront, als dat jullie waarschijnlijk op onze berichten zaten te wachten... We hebben ervan genoten, en hopen van en voor jullie hetzelfde.

Tot binnenkort...
XXX

niekol & marrek

Tulum III

Ere wie ere toekomt, en geef de keizer wat de keizer toekomt: al onze dank gaat naar b-boy, die eraan gedacht heeft om zonneliedjes te offeren... en het werkt!!! Het zweet loopt alweer van m'n ellebogen na vijf minuten internetten: het klavier staat iets hoger, ellebogen hangen in puntzakken , en daarlangs loopt m'n okselzweet in twee (voorlopig nog dunne) straaltjes naar beneden... links en rechts van de stoel vormen zich stilaan groter wordende donkere vlekken op de lichthouten vloer...en mens zou er lyrisch bij worden.

Het verhaal:laatste bericht was vanop deze zelfde stoel in een geweldige stortbui over Tulum. Alles nat, grijs, mistroostig. De terugrit lukte nog wel: heel voorzichtig door de plassen, en hopelijk tussen de diepste putten door, want dat was met al dat water niet meer te zien...
Op zich allemaal nog niet zo erg, want via hotmail heb ik hier van een vriend in Genesis Eco - Ek Balam, vernomen, en op foto's gezien, dat daar bijna alles platligt: Emily...

Aangekomen in Los Arrecifes, en daar was het al even triestig gesteld: uitbater(???) had het op een zuipen gezet met een Oostblokker, die dacht dat hij tegen tequilla kon, edoch... Toch maar een schoteltje besteld, en nog niet dikwijls zo armtierig gegeten... En het bleef maar regenen: cabaña opgezocht, nog even gelezen, slapen met hemelse stopkes in de oren...Niekol even wakker van druppels op de neus, gene paniek: bed wisselen....
's Morgens geen geluid meer...oops: stopkes uit de oren halen!! Hé da's vreemd, geen ruisende regen meer op het dak...zelfs iets lichter weer, en bij één of andere Maya-god zelfs even een schijn van zonneschijn op het strand. Onze ervaringen van de vorige dag indachtig, 24 uren regen ...da's gene kak, das puur gezeik!!...hebben we direkt ingepakt, snel goeiedag gezegd aan een Gents koppel, en op weg naar de ruïnes van Tulum. Daar was het een afknapper: 't zijn al niet de meest indrukwekkende, en als gevolg van Emily waren er hele stukken niet bereikbaar, of gewoon verboden gebied. Zelfs het uitzicht op de tempel met de zee op de achtergrond was niet echt de moeite: veel grijze lucht, weinig zon, slecht licht...en als klap op de vuur(???)pijl een stortbui bij het verlaten van de site. Eindelijk eens rustig "onder moeders parapluuke" gedaan, en van de nood een ondeugd gemaakt...souvenirshop...b-boy en rudi-the chocolat jacques-man zullen het geweten hebben: 't kadooke komt uit Tulum.

Nat den auto in, even mail- en comments-checken in Tulum en dan op weg naar Coba.
Volgens de boeken wordt dat, als ze geld en tijd en energie hebben om het helemaal te ontginnen, de knapste, mooiste, grootste en belangrijkste Maya-site van Yucatan, als het niet van heel Mexico is...


Inderdaad mooi uitzicht daarboven, maar als je er al 38 gezien hebt...
Wel was ondertussen de zon terug daar: kan ongeveer kloppen met b-boys offerande... tijdsverschil meegerekend, Mexicaans ritme aangenomen, siësta niet vergeten,...
Om onszelf dan maar even te verwennen hebben we het even over een andere boeg gegooid, en zijn we na ons bezoek aan de Coba-site maar blijven hangen in de Coba Club Med: echt waar, op 't eind van de wereld aan een mooi meer met grote krokodillen, een luxe westers hotel van de bekende Franse keten. Genoten van de luxe: kamers, service, zwembad...


Toch niet kunnen weerstaan aan het Joker-virus, en voor 't avondeten in 't dorpke gegaan. Lekker en no-nonsens...
Vanmorgen zwemmen, ontbijten, inpakken en terug op weg...

Oh ja, hier was echt géén internet: niet in het hotel en niet in het dorp..
Nu was ik gisteren toch even gaan shoppen in Coba: zeker 4 winkeltjes, waarvan 2 met maskers,tafelkleden, hangmatten, .... En jawel, om het met Mart Smeetse woorden te zeggen: twee leuke en heel kleurrijke tafelkleden "gescoord" !!
Dat had vanmorgen dan zo zijn voordelen: onderweg een derde, geassorteerd en groter tafelkleed gekocht na professionele onderhandelingen (heb mijn vorige buit bovengehaald en daarmee geargumenteerd..): helft van de prijs, + $10, om haar de eer te laten...
Instappen, uitstappen... want Gentenaars passeren!!!
Iets verder nog geshopt: je zal ze thuis kunnen komen bewonderen, maar belangrijker ... heel fijn kontakt met deze Mexicaanse familie.


Foto's, shirts achterlaten, en nu hebben we hun post-restante adres opgezocht in Tulum, en gaan hen de foto's opsturen, want geen e-mail.

Zo dit was het weer.
En wat het weer betreft:zomers warm, en helderblauwe lucht.
Bedankt b-boy!!!
Niekol zit hiernaast op een terraske. Ik ga ook nog even een Coronake slurpen, en dan naar Playa del Carmen...

Tot morgen...

Marco Polo

Tulum II

Sneller dan ik zelf verwachtte, en dat wil wat zeggen, zitten we opnieuw in een internet-café. En geen probleem: we missen er geen scheet zon door.
Vanmorgen, na een redelijke nacht met oordopjes o.w.v. de branding toch vlakbij, grote verrassing: oorstopjes eruit, en ... weg branding!! Nog eens goed luisteren, geen branding?? Amaai, zo'n getijdeverschil had ik hier niet verwacht!!!
Zou de zee zo ver zijn teruggetrokken? Maar we lijken wel thuis, want wat tikt en roffelt er op het schuine dak??? Regen !!!
Gebeurt hier wel meer: ochtendbuitje! Even kijken, vensterke open: GRIJS en DIKKE WOLKEN zover je kan zien... De zee op z'n Belgisch: grijs, en veel schuimkoppen...
Sebiet is dat over, efkes op de andere zij (neen, de Madrileensen liggen niet in dezelfde bungalow)... op de andere kant dus, en nog een uurtje soezen.
Raampke open: nog GRIJZER en nog MEER WOLKEN en WIND... en er zit geen beterschap in.
SCHIJTWEER, al de ganse dag... en daar hebben we ons dan ook naar gedragen: defecaties van het betere soort hebben onze dagindeling bepaalt. Toch even een wandelingske langs het strand:


RAMPTOERISME, foto's gemaakt van omgewaaide bomen en cabañas aan de strandkant.Teruggekeerd over de weg-piste: alle putten staan nu vol water, en wat gisteren Paris-Dakar was, is vandaag een special in de Camel Throphy!!


Momenteel zitten we in Tulum-centrum te internetten, na een vrij spectaculaire rit. Op dit ogenblik kappen ze het er hier met Mexicaanse bakken uit: stortvloed!!! Volgens mij lopen nu de plassen over, en is het lang niet zeker dat we terug in "Los Arrecifes" geraken...
We hadden avontuur besteld, awel we hebben er hier al wat van gekregen!!!
Noodweergedwongen zit ik eigenlijk te snel weer voor de pc, want er is niet veel meer gebeurd, dus ook niet te vertellen...

@bieke, bram & anke: 30 juli...Mexican dinner...Graspolderlaan !!!

@danythepany: rechtstaan kan, maar niet op de stoelen kruipen hé schat!!! Ben toch wel blij dat er niks is met uwe zonnebril, oh sorry PRADA-accessoir!! Wil hem in Stabroek ook wel eens bewonderen, en misschien passen???

Ik ga nog even verder surfen, want opgestaan is hier nu plaats vergaan: iedereen komt zeikende nat binnen, en wil blijven tot de bui over is. Awel, als simpele Belg weet ik toevallig iets van grijze luchten en regenweer: da's hier iets voor een dag of twee... Niet echt optimistisch misschien, maar waarschijnlijk heb ik het zelf een beetje gezocht: al die aansporingen om regenliedjes binnen te sturen, zijn door de Maya-goden waarschijnlijk geïnterpreteerd als volwaardige raindance-voorbereidingen!!
Doe toch maar voort: was "Rain & Tears", Aphrodites Child, er al bij???
Zo erg is het nog niet, maar ik wil seffens die weg wel eens zien in het donker...

Oh ja, zo ziet het eruit in betere dagen ...



Groeten

Marco Polo

Tulum

Hier ben ik dan, zoals beloofd, enkele uren later, goed en wel ingekwartierd in Tulum. Vanmiddag hebben we dus geblogd en gelunchd in Felipe Carillo Puerto, ergens op weg naar Tulum.
Daar heb ik een belofte gedaan, en die ga ik nu vervullen: zet jullie schrap!!

Toen ik in Xpujil geblogd had, ben ik door een paar stevige regenbuien en twee windstoten terug naar het hotel gereden. Daar was alles rustig. Zoals gezegd hebben we daar 's avonds heel lekker en rustig gegeten, en idem dito geslapen.
Emily zou die nacht dus overtrekken, en om 11.00 pm, toen we naar bed gingen, lagen wij nog vlot binnen de 50 km-straal, waar we dus hevige winden en zware regen zouden hebben. Op het laatst liet Emily zich van haar meest vrouwelijke, en dus ook onvoorspelbare zijde zien, en veranderde onaangekondigd van gedacht: zij maakte een bocht naar het noorden en viel tussen Cancun en Tulum op Yucatan aan.
Wij hoorden 's ochtends alleen geruststellende berichten, en zijn rond 10 am op weg gegaan naar Mahahual. Ook daar viel het allemaal wel mee, hoewel de mensen er toch gestressd bijliepen. Zij hadden zich op het ergste voorbereid, en echt alles wat min of meer los zat was vastgespijkerd of dichtgevezen.
Overal lagen grindzakjes om het water tegen te houden, en preventief waren al extra afvoerkanaaltjes gegraven.... Gelukkig hadden ze niks van dit alles nodig gehad.
In de slipstream van Emily zat echter een pak wolken, en buien, en sterker-dan-normale winden: niet echt dat brochure-Caraïben-weertje. Dat maakte ook de zee wat wilder, en zelfs tussen rif en strand werd heel wat wier en zand aangespoeld en omgewoeld.
We hadden ons voorgenomen om van de drie dagen Mahahual een rust- en relaxperiode te maken, en dat hebben we dan ook overduidelijk gedaan. Slapen, dutten, rusten, lezen, knabbelen, eten, fijnproeven van Jan's keuken, babbeltje, scrabbeltje, nog even lezen, en opnieuw....slapen, dutten, rusten, lezen, knabbelen, eten, fijnproeven van Jan's keuken, babbeltje, scrabbeltje, nog even lezen,....
Het was ook ontspannend om nog eens nederlands te spreken met anderen, want ook de eerste andere gasten die we daar ontmoetten waren Nederlanders: Rob & "?" uit Amsterdam, verre buren Bram !!!
Van Maya Luna,Mahahual valt alleen te zeggen dat het een schitterende plaats is om op adem te komen, waar je zonder zotte kuren lekker wordt verwend.


Misschien moesten we nog maar eens teruggaan, en dan van dat echte Caraïbenweer bestellen!!!
Net zoals Rick & Diana voor ons kontakt namen met de volgende bestemming, om te weten of alles oke was na de hurricane, zo belde ook Jan vanmorgen naar Tulum.
We konden vertrekken!!!
Onderweg, kleine 200 km, hebben we niet veel gevolgen van de storm gezien: je ziet hier normaal al veel bouwvallige hutten en versleten huisjes, dus...
Maar eens we Tulum binnenkwamen viel toch hier en daar wat extra-aktiviteit op, iets waar ze hier anders niet zo sterk in zijn...
En toen we de weg opdraaiden naar de kusthotelletjes, en daar nog eens rechts gingen... had ik eerst een déja-vu: sandy road met veel putten, met veel putten, met veel putten, met veel putten,... en dan links en rechts ingestorte daken, scheve cabañas, omgewaaide bomen, grote plassen, hopen zand op de weg... Hier hebben ze dus wel prijs gehad, en wij geluk met de timing!!
Niekol heeft weer een prachtige plek uitgekozen, maar ook hier ligt die om wille van de door ons gezochte rust, andermaal ver van het centrum. Geen probleem, rustig blijven, en een stukje Paris-Dakar krijg je er gratis bij.
Sorry, ben de naam vergeten (onze kids hebben een lijstje met adressen, dus die kunnen het aanvullen op de comments) maar het is geweldig!!! We hadden eigenlijk de eerste hut (en dit zijn echt hutten, Jef Geeraerts) op het strand gereserveerd: om de vijf golven loopt er eentje onder het paalbed door !!! Maar: alle beach-cabañas hangen scheef, liggen omver, staan kadul, enfin geef het een naam ... ze zijn onbewoonbaar verklaard, zelfs in Mexico: "Emily was here"!!!
Noodgedwongen gaan we hier weer de verwentoer op, en zitten nu in een stenen cabaña, wel met rieten dak, en eigen baños en terras. Denk dat het moeilijk wordt om hier te vertrekken...
Bij aankomst zagen we ook de drie Madrileense meisjes terug, waarmee we in Campeche in de aap gelogeerd waren: kunnen gezellige avonden worden, Niekol haar Spaans gaat er met de dag op vooruit. En ik maar luisteren, en kijken... naar Niekol & de meisjes!!! Zou het zo bij Louis-Paul Boon ook begonnen zijn, hoewel beginnen ....???
Om mijn belofte getrouw te zijn, en mijn internet-afkick-verschijnselen de baas te blijven, besloot ik om na een snelle duik in de Caraïbische, niet in de kas te pisse,maar direkt terug naar het centrum te rijden om een bankmuur te plunderen en het eerste het beste internet-geval met een bezoek te vereren.
Zo, daar ben ik dus nu mee bezig!

Morgen gaan we waarschijnlijk weer wat archeo-shoppen...




Maar hier komen de @-tjes:

@ iedereen die de 17 heeft volgemaakt: hartelijk dank voor alle fijne berichten, en we gaan voor een "wind & rain"-top 100 als we terug zijn: blijven inzenden, mooie prijzen !!!

@anke: blijven trainen, en goed duits klappen, da's gemakkelijk op reis. En ja, we proberen zaterdag 30 juli 's avonds verzameling te blazen in de Graspolderlaan...Mexicaans dinner !!!

@bieke: dus heel rustig aan hé poes !!!

@ b-boy: van wie heb jij die @-mania ??? wat het bellen betreft: er zit een USACELL-kaart in, denk een soort Pay & Go, waar je dus niet heel veel mee kan doen. Heb zelf alleen nog maar vanuit Campeche met John gebeld in Merida, en verder... geen bereik. Misschien nu terug, aan de toeristischer kust, maar nu is ie weer plat, en pas electriciteit als 't donker wordt.

@danythepany: inderdaad, ook altijd prijs in Londen ???

@ines: bedankt voor de franse titel, weet dat ik daar een zwak voor heb!!! Pas op in de Provence, verbrand je vingers niet ...., en ook je .... niet, want dan moet je op de blazen zitten!!!

@XXL: direkt mijn zwakke punten raken??? Tussen Leffe en Duvel ....!!!

@aloysiusprimus: na het weekendje Genesis met de Pito-ploeg in november, kunnen we misschien een weekje Maya Riviera boeken in de Kerstvakantie??

@rudi-the chocolat jacques-man: ik dacht eerder aan DHL, maar die mogen niet meer landen in Brussel zeker??

@noenkel gie: ge maakt mij wel héél benieuwd hé kerel !!!

@bert-van-de-vok-en-de-moek: lief dat ge voor die mensen kont-takt wilt opnemen met hun vrienden. Ge zijt een lief ventje, en laat Joke maar zeggen....

@gerrit: en of da'k gon zwumme zen ??!!!

@ernie: felicitaties opgespaard tot het laatst. Kwestie van de opbouw te verzorgen... Nee, heel serieus: nen dikke proficiat !!! Als ik terugtel van half januari, zijn jullie dan niet in april naar de Canarische Eilanden geweest?? Jullie zeiden de laatste keer dat het was om te wandelen... Wandelen ja, m'n ***** ??!!!

Zo mannekes, dat was het weer voor vandaag.
Hier in Tulum kan ik jullie weer bestoken vanop de blog, iets wat in Mahahual niet kon: er was wel een internet-café in 't dorp, maar dat was alleen open als "hij" er was, en "hij" is er in drie dagen niet geweest ... we zaten daar ook in " el cullo del mundo"...

Hoop dat iedereen gerustgesteld is, vertel het maar voort: met ons is alles in orde!!
Veel groeten, dikke kussen, knuffels ...kies maar uit!!!

Marco Polo

Xpujil - Mahahual - Tulum

Beste allemaal,

na een "windstille" blog-periode van enkele dagen, wist ik niet wat ik zag!!!
17 "comments" op het laatste artikel!!! Jongens & meisjes, jullie doen me wat aan.
Beloofd, vanavond in Tulum duik ik voor een paar uren een internet-café binnen om jullie allemaal een persoonlijk @-tje te sturen en daarbij meer uitleg over de voorbije dagen.
Het laatste nieuws kwam uit Xpujil, de dag voor de aangekondigde storm. Die avond hebben we heerlijk buiten gegeten, en een ongelooflijk rustige nacht gehad. Geen druppel regen, geen zuchtje wind, kortom... voor mij leek het meer op een scheet in de welbekende fles: da's ook alleen maar doemp, en verder niks!
We konden dan 's morgens ook onze ogen & oren nauwelijks geloven: Emily had in laatste instantie besloten om toch maar iets meer noordelijk af te buigen voor haar intrede in Yucatan. 't Is niet voor niks een vrouwenaam hé !!?? Zomaar iedereen en alleman op stang jagen: deuren en ramen aftimmeren, schotelantennes van 't dak, zonnepanelen binnenhalen,... en dan ineens aan den overkant van 't straat iets in d'etalage zien liggen, en oversteken... Ze hebben het in Cancun geweten...
We hoorden inderdaad van massale evacuaties, en ontmoetten op verschillende plaatsen toeristen die doorgestuurd waren naar veiliger oorden.

Vanuit Rio Bec Dreams heeft Rick 's morgens kontakt genomen met Carolien & Jan in Mahahual: daar was geen schade, ze hadden nog wel wat tijd nodig om alle betimmeringen weg te halen, en we konden op weg.
In de loop van de dag hebben we nog enkele sites bezocht...


De tempel met de maskers van Kohunlich was schitterend. Daarnaast speelt ook dat deze site in een adembenemend mooi tropische biosfeer gelegen is: palmbomen à volonté.


Na een chronorit op de laatste 50 km naar Mahahual, rechts 90 graden, "sandy road for 5 kms" ... en putten, en putten, en putten, ...
En dan...


Hotel Maya Luna: prachtig strandhotelletje met ruime én nette bungalows, lieve Nederlandse uitbaters, en héél lekker eten !!!
Plezant, paar dagen "niksen" ....
Straks meer nieuws. Dit is een snelle tussenstop. We scheuren van de honger, gaan een hapje eten, en rijden dan verder naar Tulum.
Tot straks, dan laat ik mij nog eens gaan op de blog...

niekol & marrek

Chicana y Becan

Beste allemaal,
heb toch maar besloten om mijn verslagje te komen maken. Zelfs op mijn verjaardag, en net voor het binnenvallen van Emily. Ze schijnen het serieus te nemen, want hier wordt links en rechts deftig getimmerd om de ramen af te schermen. Vrienden van Rick lieten hem weten dat ze in Mayahual, normaal onze volgende bestemming, de schotelantennes van de daken halen, en de mensen adviseren om, indien mogelijk een eindje landinwaarts te gaan overnachten. Hier hebben we in de late namiddag (einde siësta) al een fikse bui gehad, maar nog niks meer. 't Wordt wel vroeger donker, en nu is het zowat "de stilte voor" denk ik. Af en toe slaan de honden hier in de buurt massaal aan 't janken, maar da's misschien gewoon van "de gemeenschappelijke honger naar" ??!
Na mijn extra-lange internet-sessie (@ Aloysius: ik zet maar verbindingsstreepjes, heb geen groen boekje bij, en trouwens het mijne dateert van de post-(gaat-ie-weer)klassieke Maya-periode)gisteren, kwam ik ruim laat en in het pikkedonker bij de "Dreams" aan. Direkt aan tafel, lekkere pasta's, beetje lezen (lang niet zoveel als ik wel zou willen) en slaaaaaapen....
Vandaag zijn we in de buurt gebleven, waar toch ook heel mooie steenhopen te bewonderen zijn. Grapje: want Chicana, op 2 km van ons hotelleke, is een schitterende site.


En iets verder ligt Becan, onbekend maar heel knap.


Daar hangt een grote glazen vitrine, en als je erin kijkt...


Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, ... wat is er hier aan de hand??? (Elke gelijkenis met personen in onze vrienden- en/of kennissenkring berust op louter toeval.)
Op de duur raak je natuurlijk wel min of meer verzadigd van het louter stenen kijken, maar ondertussen groeit er bij mij, en dat zullen er onder jullie wel herkennen, een neiging tot inleven en doorgronden of uitpluizen, of hoe zou dat geweest zijn, en waarom...
Neem nu de snelle opkomst en geweldige ontplooiïng van de Maya-dynastie, maar daarna ook de snelle uitdoving ervan.
Geschiedkundigen en archeologen (die wij hier tegen het wetenschappelijke lijf lopen)hebben bijna allemaal hetzelfde verhaal. Door de zeer sterke structuur in de samenleving van de Maya's konden hier grote organisaties uitgebouwd worden, die nu aan ons getoond worden in de ontelbare resten van grote en minder grote steden en nederzettingen, tempelgebieden en heiligdommen. Daar woonden massa's mensen, en die moesten eten. Toen al werden er massaal bossen gekapt om cultuurgronden te veroveren voor de landbouw. Geen of te weinig regenwoud meer, dus ook geen regen meer. Forse opwarming in deze streken en geen of slechte resultaten in de landbouw. Zo snel kan het blijkbaar gaan, en de ecologisten beweren daarenboven dat we een volgende keer geen 1000 jaar meer de tijd gaan hebben, om de Zuidamerikaanse fauna zich te laten herstellen. Naar deze uitleg kan ik alleen maar staan luisteren, met openvallende mond van verbazing!!! Ik die dacht dat de Maya's onderuit gegaan waren omdat het hier gewoon te heet werd om te poepen, en zich aldus op normaal ritme voort te planten. Zo ziet ge maar, ook op je 54-ste ben je nog niet te oud om te leren, en kan een ventilator of airco helpen om ....
Buiten is het nog steeds rustig. Ik ga seffens voor de terugrit naar het hotel (6km) en neem aan dat ik daar verslag ga uitbrengen bij Niekol.

@Dany-the-pany: welkom op de blog. Ik doe hier dus niks aan m'n Spaans, Niekol doet al den uitleg. Maar het spaanse Marco Polo-verhaal moet er volgende week op 't strand (als dat er dan nog is) zeker aan geloven!!!
@Chocolat-jacques-man: kijk ook maar eens in het spiegeltje van Becan, want ge zijt er bekan hé man!!!
@B-boy: gaat het een beetje met je teen? Zal je goeie raad doorgeven aan mama.
@Noenkel Guy: wat dat tijd tekort betreft, daar moeten we het later op een Antwerps terraske nog eens over hebben. En rijk zijn, is een schone eigenschap, als 't van binnen zit (oops!!)
@Marrek: stopt er nu mee gast, laat de mensen slapen..

Tot morgen?
Iedereen weer op post?
Want na de hurricane gaan we voor de "10 comments"...

niekol & marrek

Calakmul

Beste vrienden en vriendinnen, tantes en nonkels, jongens en meisjes,
goed dat jullie er zijn om mij eraan te herinneren dat ik morgen/vandaag jarig ben.
En dat ik deze keer inderdaad 7 uur langer kan genieten van mijn jeugd.
Zonder jullie massale en gezamelijke inspanning was ik het welhaast vergeten.Er is hier zoveel te doen en te beleven, dat verjaren er bijkanst overschiet.

Alle gekheid op het door u allen zo geliefde stokje: ik pik de draad van het verhaal even op...


Dit is een waarheidsgetrouw beeld van onze "Jungalow". Heerlijk fris slapen, alles uiterst netjes. Zou de Londens-Canadese uitbating er voor iets tussen zitten?
Voorzeker wel, en er is meer... Kort na onze aankomst maakte een gevoel van dwaze herkenning zich van mij meester. Vooral het optreden van het uitbaterskoppel en de algehele sfeer deed een belletje rinkelen (thanks chocolat-man), en ook het feit dat er niet zoveel gasten zijn... Ze hebben natuurlijk niet de ideale ligging om toeristen vast te houden. * We hebben ze er hier al zien doorvliegen & -jagen: die in enkele dagen zoveel mogelijk tempels en ruïnes willen of moeten zien. Geen tijd om even bij te praten of uit te blazen. Voorwaar niks verkeerd aan uitblazen, zolang het je laatste adem niet is, aldus een jarige die het deze keer weer eens aan de andere kant van de aardkloot mag beleven: het verjaren.
Terug naar *: ik kan mij niet van het gevoelen ontdoen dat ik midden in "Fawlty Towers" ben terechtgekomen. Heel veel goeie bedoelingen, en alles voor de klant, maar ik heb zo m'n binnenpretjes...
Het zijn wel heel vriendelijke mensen: Rick & Diana. En ze zijn ook heel bezorgd om ons...
Hier komt een nieuw onderdeel van ons avontuur: sinds begin deze week is zich in de Caraïbische Zee een nieuwe orkaan aan 't opladen. Emily wist het eerst niet zo goed, maar ondertussen is de baby van een 3, uitgegroeid naar een 4 en zijn de verwachtingen dat wanneer ze de kust van Yucatan ramt zij een voldragen 5 zal zijn. Zo gaat hier de meteo-terminologie. Dat is voor de kust, en wij zitten zo'n 150 km landinwaarts, waar het zich waarschijnlijk gaat beperken tot wat forse windrukken en zeikende regen. Klinkt vertrouwd!! Normaal zouden wij maandag, jaja.. na het verjaardagsbacchanaal..., doorrijden naar de kust. Laat dat nou net de plaats zijn waar 3 van de 5 computermodellen de intocht van Emily verwachten. Een geluk voor ons: normaal arriveert ze rond 2.00 am, en zouden wij pas rond de middag rijden. Dan kunnen we al eens bellen of mailen, om te horen of ons hutje op het strand (want dat is inderdaad de idylische bedoeling) er nog staat, of dat we ons ineens in een of ander "rebuild program" kunnen inschrijven. Rick zit bijna kont-stand aan zijn pc, en meld ons de laatste evoluties . Voorlopig is het hier allemaal nog in orde. Ik houd jullie op de hoogte, want geloof het of niet, ik zit hier in een vrij goed uitgerust internet-cafe in Xpujil, m.a.w. "teuttereweuttere"...
Een paar dingen zijn anders dan in sommige vorige cybercafes, maar buiten het feit dat dit mijn derde tekst is (twee vorige ineens weg .... een keer na vijf regels, tweede keer bij "teuttereweuttere"... OOOPPSS!!!!)loopt alles redelijk. Zelfs de web-foto's doen het:


Dit is de grote tempel van Calakmul, een van de grootste Maya-sites op Yucatan.
Met enkele prima tips van Rick & Diana werd het een schitterende dag. Een site die volledig in de jungle ligt, en waar nu alleen de hoogstnodige paden zijn vrijgemaakt. Als je wat deftige foto's wil maken, dan wordt het wat Indiana Jones-gedoe. Klimmen op andere gebouwen en tempels om goede beelden te kunnen maken van de overkant. Op aanraden van Basil, sorry Rick, hebben we een lunchpakket meegenomen en dat in alle rust tot ons genomen boven op de top van Edificia XIII, met zicht op tempels I en II. Adembenemend mooi... rust, paar slingerapen die passeren op ooghoogte, kolibri-vogeltjes die eens langskomen, en een ijskoud drankje. Dan ineens gebrul van ...? We zitten uiteindelijk in de jungle, temidden een natuurpark. En op de bordjes stond dat er 5 van de 6 wilde katachtigen van Yucatan in deze zone voorkomen, waaronder de jaguar...

Bleken wat bronstige apen te zijn die absoluut geen concurrentie in hun territorium dulden !??
Het was een fantastische, maar zeer vermoeiende dag: dik 4 uur wandelen en klimmen, en 200 km auto. Vanuit de Rio Bec Dreams 40 km op de lokale weg, normaal.. met topes, en dan den bareel door, en 60 km privé-baan voor het ecologisch en historisch park. Eerste 20 km rechtdoor, geen kat te zien, alleen wat zotte kalkoenen..-. racen !!! Daarna 40 km krinkelende-winkelende slingerbaan door de jungle: goed berijdbaar, maar smal en op en af...enfin: rally !!! Toch wel plezant gereden, vooral ook omdat er niet een tope te bespeuren was!!!

Morgen gaan we waarschijnlijk nog even in Xpujil kijken: blijkt ook een heel mooie site te zijn, wel veel kleiner, dus rustiger, en we kunnen er naartoe wandelen.

Tussendoor check ik nu af en toe hoe mijn tekst erdoor komt, en blijkt dat ik hier geen foto's te zien krijg: @ Aloysius, dat hebben we al eens meegemaakt, dus hier schrik ik niet van), wel dat mijn pc blijkbaar warm loopt, en ik geen foto's meer kan uploaden. Probeer seffens nog eens...

@Aloysius: voor jou, mijn allerbeste vriend, en voor Maria, je teergeliefde, onze opperste gelukwensen bij de geboorte van je tweede kleinkind. Ja, wij weten inderdaad min of meer hoe zoiets een mens kan raken en van de kook alsook van de wijs en de kaart kan brengen, zelfs het noorden is niet helemaal meer veilig: kwijt voor je het weet, kortom: PROFICIAT aan vader, moeder, kindjes en ook jullie oudjes wil ik niet vergeten!!
@Anke: op tijd rusten!!! Dank voor de XXX! Ook groetjes van de mama, en inderdaad 't gaat....weeral beter.
@Ines: blij verrast met de wensen!!! Dat je zowel het Pito-magazine als deze weblog volgt, beiden kombineert en tot een aangename konklusie komt, kan de pret alleen maar vergroten. Geniet van je vakantie, en schol...
@Tante Mieke: dank voor het snelle nieuws van het thuisfront. En ja...met 't buikske gaat het beter. Ook bedankt voor de verjaardags-XXX...smaakt heerlijk met Negra Modelo!!! (donker pintje)
@chocolat-jacques-man: 54 mijn vriend, dat word ik hier morgen, maar ben ik ginder nu al. Op mijn leeftijd voorwaar een reden om licht verward aan een nieuw levensjaar te beginnen.

Zo, met het risico dat alles nog eens verdwijnt, doe ik een laatste poging om er nog een paar fotokes bij te plaatsen.
Hou u allen goed, nog eens dik bedankt voor al de wensen en XXX, en laat nu Emily maar komen...

niekol & marrek

Rio Bec

In Campeche is nu alles nog rustig. Gisteravond hebben we ons verblijf hier afgerond met een etentje op het balkon van de Casa Vieja.


Goed geslapen, en nu als eerste aan de internettafel.
Seffens inpakken, en dan naar Rio Bec.


Zoals je ziet is dat ongeveer halverwege op onze zuidelijke doorsteek. De uitbater van de lodge aldaar heeft ons verwittigd: voltanken in Campeche, want daarna...
Zouden we hier dan toch in de buurt komen van 't eind van de wereld???
Zo te zien wordt het een luxueus einde. Ik wacht nog even met foto's tot ik het zelf gezien heb.

@Bram: mag ik aannemen dat er geen steen in het spel is? Anders zou ik direkt in de richting moeten gaan van geen twee keer aan dezelfde...
Volgens je late uitleg komt het allemaal wel voor elkaar. Jij vindt natuurlijk overal wel vriendelijke mensen die je met liefde en toewijding willen verzorgen. Zeker nu je er weer zo Braziliaans-kak-mooi-bruin uit ziet...

@Roger: voor alles is er een eerste keer, zelfs om door je dochter geklopt te worden in en 10 Km. Pleit voor jou natuurlijk dat je van jezelf weet dat het niet goed was... Zondag alvast veel succes in Oostende !!!

@Rudiman: ik vermoed dat je dit ergens voorbij Biarritz ofzo zult lezen. Nu Tom Boonen eruit gestapt is, mag er van mij gerust een ander Belgisch talent meedoen...

@Aloysius I: ik vermoed dat je dit ergens voorbij Biarritz ofzo zult lezen. Nu Tom Boonen eruit gestapt is, mag er van mij gerust een ander Belgisch talent meedoen...

(het is inderdaad moeilijk om in dit geval tussen jullie beiden te kiezen!! Twee toppers die dan ieder nog hun eigen absolute specialiteit op de fiets hebben...)

Aan iedereen weer nen dikke Buenos Dias y Hasta lluego,

niekol & marrek

ps: Beloofd, ik zal goed oppassen voor de topes !!!

Campeche II

Beste allemaal,

ik denk dat dit meer dan een gewoon reisverhaal wordt.
Als jullie zo gretig blijven reageren, dan moet ik wel mijn uiterste best doen om niet achter te blijven!!!
Hoewel we met Campeche niet echt een hoofdvogel hebben afgeschoten, blijft het natuurlijk wel vakantie. Het oude centrum is prachtig. Het oude centrum is prachtig. Het oude centrum is prachtig. Het oude centrum is prachtig. Het oude centrum is prachtig. Het oude centrum is prachtig. Het oude centrum is prachtig..... En dat is het dan zo ongeveer. Vanmorgen zijn we op tijd vertrokken om de stranden ten zuiden van Campeche te verkennen. En we moeten toegeven: zowel The Lonely Planet als Trotter (respectievelijk edities 2001 en 2004) kunnen de bal wel eens misslaan.
Een paar uur op het door hen als minst aantrekkelijke strand uit de buurt vermeld, bleek uiteindelijk het hoogtepunt van de dag. Alle andere vermeldingen waren dichter bij de hoekschopvlag dan bij het doel...
Daarmee ben ik wel bij het volgende onderwerp: Copa Oro 2005. Een voetbaltornooi in Midden-Amerika. Hoe kom je daarbij, hoor ik al mijn kennissen mompelen, die min of meer op de hoogte zijn van het feit dat ik niet zo'n voetbalfanaat ben???
Wel: ons Niekol, mama, tante, bomma,... of hoe je haar ook mag betitelen (of, taalvirtuoos en specialist Aloysius, is het betietelen???) heeft wat toeristische problemen onder het middenrif. Nu ligt er hier ook een rif voor de kust, maar zolang je daaronder blijft zijn er juist geen problemen. Soit, Niekol bleef vanavond liever in de buurt van de baños (bathroom) in de hostel.
We hebben daar trouwens in de late namiddag genoten van onze eerste echte regenseizoen-bui: auto dreef net niet weg in het zijstraatje, water liep vlotjes binnen langs de dakverluchting, en dat alles was dus inderdaad niet voldoende om voor enige afkoeling te zorgen. Toen de hemel wat opklaarde hebben we de "roof-top" opgezocht, en dat bleek bij verre de beste plek van de hele stad om toch even op adem te komen.
Ondertussen was de beslissing gevallen dat ik op mijn eentje (eendje???) de stad zou intrekken om te gaan eten. Hoekje om, Restaurant Parroqut, Mexicaans terras, fillete de pescados a la plancha, vino blanco, ... Copa Oro 2005 op TV.
TV staat hier natuurlijk altijd en overal aan, dus ook vanavond .... en ik dus voor de buis met m'n maaltijd en het voetbal. Stand bij de rust: Mexico-Jamaica 1-0.
Toen had ik het zo wel min of meer gehad, en ben het aangrenzende internet-cafe binnengeduikeld. Hier heb ik mij tegoed gedaan aan de commentaren van de b-boy (dank voor alle pogingen, en let op voor je bank), de chocolat-jacques-man (die serieus twijfelt aan het feit of dit wel serieus is, dus zal ik nog serieus wat moeten zonnebanken voor ik hem serieus onder ogen kom) en aan de e-mails van anke (die ginder minstens even hard zal zweten als wij hier, alleen moeten wij daar veel minder tot niets voor doen), van roger (die ik alles, ook het bloggen, later nog wel eens zal uitleggen bij een frisse blonde leffe) en van noenkel guy (die blijkbaar toch zoals steeds als een gelukkig man door het leven gaat...).
Laatste vermelding voor vandaag: misschien slaag ik er toch nog in om tijdens deze reis een beetje Spaans te leren. Heb mij vanmiddag namelijk een boek aangeschaft: "Las Aventuras de Marco Polo para niñas" !!!
En om de afdeling cultuur te vervolledigen: we zijn even binnengelopen in de plaatselijke bibliotheek, waar een tentoonstelling gehouden wordt rond Don Quichote. Afbeeldingen, prenten, schilderijen een beeldjes van den Don, cien (honderd) in totaal, omdat een schilder die verre familie was van Cervantes in Campeche geboren is...


Ik ga nu eens poolshoogte nemen in "The Monkey Hostel".


Als alles goed gaat lezen jullie morgen of later meer nieuws van het Yucatan-front, anders zitten wij voor enkele dagen in de ....

Buenos Dias y Hasta lluego

niekol & marrek

Campeche

Dierbaren,

bij aanvang van dit nieuwe bericht uit Yucatan richt ik mij vooreerst tot diegenen die in al de Belisch-Nederlandse zomerdrukte tijd gevonden/gemaakt hebben om te reageren op mijn eerdere verslagen. Het voelt warm (zowiezo warm hier, maar toch...) aan bij het lezen van die berichten. Je zal maar in zo'n Mexicaans stadje zitten als Campeche ... waar internetten nog steeds de goedkoopste bezigheid is, maar al lang niet meer de meest verfrissende. Airco is hier voorbehouden aan winkels als de Wibra en Blokker, want zo zien de meeste er hier uit. Of nog: de geldautomaten bij de banken. Bij de meeste loopt daar het water van de deuren. Heerlijk fris: ik haal nu mijn geld per briefke van $50 Pesos uit de muur, en kan zo lekker lang bezig blijven, of een keer of 10 per dag de koude fuik in !!!

Gisteren hebben we dan toch Uxmal bezocht.

Wederom prachtig! Die Maya's wisten inderdaad waar ze mee bezig waren: daar moesten later wel een pak toeristen op af komen, zodat hun achter-achterkleinkinderen aan de bak kunnen met de verkoop van allerlei prullaria aan Europese en andere toeristen.
Na dit bezoek hebben we onze nieuwe auto (zelfde model, maar nieuwere versie, en nu in 't blauw)uitgeprobeerd op de wegen naar Campeche. Alles goed verlopen, en rond 5.00 pm aangekomen.
We zijn hier in de aap gelogeerd: The Monkey Hostel !!!
@Bram: doet sterk denken aan onze stek in Salvador de Bahia, niet? Maar hier in 't groen...
Eenvoudige jeugdherberg, waar overdag toch een leuke ontspannen sfeer heerst. Die werd gisteravond wel wat in de vernieling gespeeld door 10 op bier & "avontuur" beluste jongeren. Die hadden dan ook voor niks tijd, gelukkig ook niet om langer hier te blijven. De jeugdherberg ligt op de hoek van de Zocalo, zoals overal het centrum van de stad. Aan de overkant staat de kathedraal...


Vandaag nemen we een snipperdag: uitslapen, kaartjes schrijven (sommigen zullen inderdaad moeten hopen dat de samenwerking tussen Correro de Mexico en de Belgische Posterijen redelijk vlot verloopt. Zou na de belevenissen van onze Rode Duivels in 1970 alhier (lang geleden he Aloysius) toch moeten kunnen...)
Toch ook al een wandelingske in de buurt gemaakt:


Het ziet er hier binnen de muren van de oude stad echt schitterend uit.
Na wat blunders rond het midden van de vorige eeuw, hebben ze hier vanaf 1990 toch beseft welke mogelijkheden er waren. Men begon massaal te herstellen en op te kallefateren, met als gevolg dat de oude stad binnen de kortste keren door Unesco werd erkend als beschermd werelderfgoed. En daarin logeren wij nu...
Ik zeg je meer: in dit historisch kader ben ik, naar goede buiten-europese gewoonte, naar de kapper geweest. Gelukkig zijn er ook hier geen direct-cardreaders op de internet-pc's...

Ziezo vrienden, jullie zijn weer op de hoogte van de laatste ontwikkelingen.
Zijne Doorluchtigheid gaat zich even terugtrekken in de "private room 6" om nog een ietsiepietsie siësta mee te pikken.
Ssssstttt, stil want ons Niekol ligt te ronken (al zal ze dat zelf niet licht toegeven!!!)

Hasta lluego...

niekol & marrek

ps: voor wie het niet moest kunnen laten...
Sinds de autoperikelen ben ik in 't bezit van een gsm (gekregen!!!van John, uitbater Nest Hostel Merida) en heb er een Mexicaans soort Pay&Go bij gekocht.
Mijn nummer hier is 999 111 5250, voor jullie 01 999 111 5250 ...
Ben eens benieuwd...

Merida II

Sta mij toe, beste vrienden, dat ik mij bij deze in de aansprekingen iets persoonlijker richt tot Zijne Doorluchtige Helder- & Vooruitziende Pauselijkheid Aloysius I.
En daar heb ik zo mijn redenen voor...

Best Aloysius,
sinds het vorige verslag zijn er weer enkele dingen gebeurd.
Ik wil je eerst en vooral eens hartelijk danken voor je voortdurende positieve en spitse reakties. Hoe kan het ook anders???
Gisteren hadden we nog een afspraak met Dennis (zijn laatste dag in Merida), en zijn we samen naar Celestun gereden. Een gezellig dorpje aan de boord van de Golf van Mexico.

Een heerlijk dood gat, waar buiten een boottocht naar een vogelreservaat (12 aalscholvers, 11 pelikanen en 19 grote en 59 kleine flamingos) niets dan rust heerst.
Het was toch genieten... kijk zelf maar.







Vanmorgen gingen wij dan aan onze laatste dag in & rond Merida beginnen: een bezoek aan de site van Uxmal. Volgens de locals even mooi als Chichen Itza, maar veel rustiger. Wij zijn goed op tijd vertrokken, weinig verkeer ... toch gemakkelijk zo'n huurauto.
We kunnen straks op de terugweg nog een hacienda bezoekeee...!!!!
Freinnn!! Knots ??? Boem!!!! Prrrrrrrffffff!!!!
Signaal van "topes" gemist ( topes = keiharde, scherpe verkeersdrempel!)...
Auto aan de kant, niks papieren bij, zelfs geen tel-nummer van hotel... Internet brengt weeral raad: klein dorp op de terugweg naar Merida (Uman)...nummer via google, dan bus terug naar hotel, verhuuragentschap in Cancun gebeld... ze brengen straks een vervangauto .... Straks? Mañana??...
Gelukkig mankeren wij zelf niks (behalve de door u allen welbekende graad van ontoerekenbaarheid van ondergetekende) en zal het incident zich beperken tot een financieel scheurtje, waarvan we, rekeninghoudend met wat we hier om ons heen zien, niet echt wakker van kunnen liggen.

In afwachting van de andere auto, laat ik iedereen meegenieten van het aan helderziendheid grenzende commentaar van Aloysius I:
"het moet zalig zijn om dan vast te stellen , dat er toch nog altijd onvoorziene omstandigheden een rol kunnen spelen, die ervoor zorgen dat het reizen toch nog een avontuur blijft."


En zo zien we dan maar: net een telefoontje gehad dat ze de auto om 5.30 pm brengen.
En dan gaan we morgen naar Uxmal.
Ik houd jullie op de hoogte..

niekol & marrek

Merida

Hola,
de meesten onder jullie weten dat ik vrij positief sta ten opzichte van het internet (op z'n zachts uitgedrukt). Hier komt er dan nog bij dat dit in een Midden-amerikaans zothuis met 1 miljoen inwoners, Merida, een middel is om rustig te zitten en bovendien fris. Al die dingen hebben hier "gelukkig" airco. Dus geen excuses voor mij om niet regelmatig aan deze info-reeks te werken.

Dan maar naar de orde van de dag.
Gisteren zijn we na het bezoek aan Izamal heel vlot naar onze volgende bestemming gereden: Merida Nest Hostel.




Trotter en andere reisboeken waarschuwen voor de drukte: als het niet moet, blijf dan weg met je auto uit het centrum van Merida. Nu zijn wij sinds vorig jaar, fase I van de "ANTWERKEN", wel een en ander gewoon geworden, en inderdaad ... het is hier goed te doen. Laat die Meridianen (????) maar eens naar Antwerpen komen: die verschieten zich een cactus!! Bovendien is het hier "American Style": straten noord-zuid met even nummers, en oost-west met oneven nummers. En dan wordt het zelfs voor ons moeilijk om echt verloren te rijden of te lopen.

Gisteravond hebben we ons geïnstalleerd en zijn nog even de stad ingetrokken: terrasje, tourist-info, hotel van Dennis (amerikaanse vriend uit Genesis Oasis) opgezocht en daarna heel lekker Italiaans gegeten (Si, Guido !!).
Vanmorgen afgesproken met dezelfde Dennis voor een wandeling en enkele bezoeken.


De Zocalo is een prachtig centraal plein. Hier een zicht vanop het balkon van 't stadhuis, over het plein, naar de kathedraal.
Vlakbij ligt ook het Museum voor Moderne Kunst. Zeker de moeite waard: heb weer een paar dingen bijgeleerd, en enkele kunstenaars leren kennen: Pacheco (die van de laan in Brussel) en vooral Ponce...
Na de lunch was ik in dit hete klimaat aan een siësta toe!
Vanavond zijn we dan door de (drukke??) stad naar het Museum voor Antropologie gereden.


Prachtige tentoonstelling over de Mayacultuur, en vooral een heel gedetailleerde "special" over de opgravingen van Ek Balam, wat wij een paar dagen geleden bezocht hadden. Gaf veel extra informatie, die door het bezoek ter plekke, direkt te plaatsen was.

Nu zijn we aan rusten toe.
Heb daarnet even "GvA" geconsulteerd in verband met Londen.
Wij wisten helemaal van niets, tot Dennis er vanmiddag toevallig over begon.
Lijkt nu hier een "ver van ons bed"-show, maar zal in België en Nederland wel iets anders liggen.

Kort nieuws (maar belangrijk, voor wie het aanbelangt)
1.Arnold, in dit land van zwartharigen zou jij tot de grootsten behoren.
Dat ben je natuurlijk ook bij ons: figuurlijk, maar hier mag je dat ook letterlijk nemen. Dus, wat houdt je nog tegen??
2.Nonkel Guy: heb je mail gelezen, en het adres dus al gewist.
Tijd zal ook nu weer raad moeten brengen. Ik hoor nog van je op telenet??
3.Aan allen die wij liefhebben: wees voorzichtig, en doe niet teveel dingen waar je later misschien spijt van krijgt.

Enfin, genoeg gezeverd: Cerveza por favor!

niekol & marrek

Izamal...

Jongens en meisjes,

pas een dag later voor het volgende bericht, in een klein stadje op weg van Valladolid naar Merida: IZAMAL.


Na Paus Johannes Paulus II in 1993, heeft vandaag ook Zijne Eminentie Marco Polo MLXXV een bezoek gebracht aan dit wondermooie gele stadje, en vooral aan de kerk en klooster van San Antonio de Padua.
In dit eenvoudige oord surft men wel twee keer zo snel als in Vallodolid, en is het plots ook mogelijk om foto's op uwe blog te plaatsen (niet van de kaart, want direct-readers hebben ze ook hier niet, maar wel van het web)


Zo zie je hierboven de prachtige pyramide van Chichen Itza, die we eergisteren bezochten.


En verder vond ik ook nog een beeld van de Genesis Eco Oasis, waar we een schitterend vierdaags verblijf hadden.
De temperatuur valt best mee: 't is uiteindelijk zomer voor iets !!!
En als 't echt te warm wordt, dan zoek ik een internet-cafe op...

Voorlopig is alles rustig.
Straks wordt het waarschijnlijk een ander verhaal.
Merida telt 1 miljoen inwoners.
Valladolid, wat we gisteren bezochten: 63.000 ...
En Ek Balam Pueblo, waar we verbleven: waarschijnlijk 250 ....

Dus op naar de drukte nu.

Korte berichten:

1. Weet niet hoe snel we weer aan de pc hangen (Niekol vind het wel genoeg nu),
dus alvast een gelukkige verjaardag nu voor Nonkel Jan...
2. Aan de Chocolat-Jacques-man: 't ligt hier vol mooie lange rechte banen om je
marathon-snelheid op te trainen. Nooit afremmen, blijven gaan !!!
3. Aan alle Pito-connections: een weekendje Genesis Oasis ??? Novemberverlof???
4. Bieke: je e-mail goed ontvangen.
Hou je haaks meid !
Bomma Niekol gaat hier overal de kleintjes keuren ...
Maar geen zo mooi als ....
5. Xavier: moest je dit al lezen, we hebben een heel goeie tijd gehad bij jou
en Rene. Wensen je nog een fijne periode daar..

Dit zal het weer eens geweest zijn.
Corona Extra con lemon, por favor !!!
Gracias señorita !!!
Hasta lluego....

niekol & marrek

ps: bijna normaal klavier gebruikt, waarop alles werkt en tegen een hoge snelheid

Valladolid

Het is dus godgeklaagd, maar zonder USB-kabeltje ben ik hier wel gesjeesd...
Ik probeer dan maar op een andere manier wat kleur aan de berichten te geven. Maar ook dat blijkt op Middenamerikaanse bodem niet altijd even simpel...

Soit, dan maar het verhaal...


Vanuit Cancun een paar uur poepverlaten autostrade (wegens tolgeld) naar Valladolid (Bajadoliet.../nu wel juist) en dan opzij naar Ek Balam.
Daar scoort reisorganisatrice Niekol een dikke 10, want de Genesis Eco Oasis is een super-locatie om te verblijven. Rust en kalmte, ligt in een Maya-dorpke, waar de tijd is blijven stilstaan. Oke, nu is er electriciteit en een telefoonlijn, en de mensen hebben ondertussen kleren aan, maar verder gaat het leven er zijn gangetje, zoals ... jaar geleden.


Vlak in de buurt hebben we de ruines van de tempel van Ek Balam bezocht, en gisteren de schitterende site van Chichen Itza ...
Vandaag is er stadsbezoek in Valladolid.

Tussendoor genieten we in de oase van rust en natuur en de mensen die we er leren kennen. Een mengelmoes... uitbater/kok is een Duitser die in Tulum/Mexico woonde, vrijwilliger-assistent is een Hollandse Amerikaan, dan waren er bij aankomst nog een Grieks koppel, een Amerikaan, een Sloveense familie, een Mexicaans koppeltje om te helpen .... en dat is alles.


Zeer intieme, aangename sfeer. Super-keuken, recht uit den hof, ter plaatse klaargemaakt...door een kok die bijna kan toveren.
Kan niet anders of wat dit voorgaande betreft zullen we in de komende weken moeten inleveren. Maar wat we gehad hebben, kunnen ze ons niet meer afpakken.

Hier komen dan de berichten...
1. Gelukkige verjaardag aan Eli.
2. Muchas gracias Santo Aloysio. Sportinformatie is goed aangekomen.
Ik wist nog van niets...
3. Bram, er zijn hier plenty mogelijkheden om van het leven te genieten...
4. Hebben voor een losse reisformule gekozen, en die bevalt ons wel.
5. Tot hiertoe vriendelijke Mexicanen...
6. Niekol overwint haar schrik voor honden. Moet wel, want die lijken er minstens
evenveel te zijn als mensen.

Wij gaan nog wat wandelen, en verhuizen morgen naar Merida

Hasta luego...

niekol en marrek

The Cancun Nest...

Goeie-zondagmorgen allemaal,

eigenlijk zijn we nu klaar om aan de trip te beginnen.
Waarom nu pas, zal de Hoogheilige Aloysius vragen!
Gij zijt toch zaterdagochtend vertrokken, van Schiphol, en dan naar Amerika...
Jazeker, maar die Amerikanen waren zaterdag al hun Independence-day aan het voorbereiden. Zij vonden het niet zo erg dat wij niet tijdig konden vertrekken, en lieten ons, samen met 150 andere gelukkigen 2 uur extra wachten op Phily-airport.
Bij ons ging er al direkt een lichtje branden... Na 22 uur zouden we de auto niet meer kunnen oppikken op Cancun-airport. En inderdaad, met de taxi naar een piepklein kamertje in een bloedheet Nest-Hostel.
Vanmorgen ging het verhaal al verder.
We zouden de auto kunnen ophalen in Cancun-downtown.
Maar....
daar hadden ze niet de zo begeerde Old Beetle, en moesten alle papieren opnieuw ingevuld worden. Nu is David Nunjez een heel toffe gast, maar ook nieuw in de job: het duurt meer dan een Mexicaans uur voor alles terug klopt.... En misschien betaal ik die auto wel een keer of drie.
Kan mij niet schelen, want in wat gaan wij rondtoeren... het Mexicaans equivalent van onze eigen Opel Corsa, en nogwel in dezelfde kleur... Niekol is er stapel op.
Ziezo, we gaan hier inpakken, een paar dingen inkopen voor een picknick onderweg, en dan zetten we koers naar Valadollid...
Meer nieuws, en misschien fotos (usb-kabeltje vergeten, en nu niet rechtstreeks van een kaart mogelijk)binnen een paar dagen....

niekol & marrek

PS : het symbolensysteem is hier op elke pc verschillend, en niet te controleren: dus af en toe met ..... maar jullie verstaan het wel zeker...

1

Vlak voor het vertrek word ik beladen met een zwaar schuldgevoel.
Daarnet hoorde ik op de radio dat Schiphol zo ongeveer volzet is.
Onder de titel "Vluchten kan niet meer" is een milieu-effectenrapport voorgesteld dat de luchthavenproblematiek in Amsterdam-Schiphol inventariseert.
Blijkt dat een koppel uit Hoboken (België) met reisplannen voor Yucatan bestempeld wordt als de druppel die de emmer vol maakt.
De volgende doet hem dus overlopen...
En wij die dachten via Schiphol te vliegen, om aldus Zaventem, onze nationale luchtvaarttrots, voor grotere problemen te behoeden.

Enfin, zo begon, na een wederom uiterst korte nachtrust, onze laatste dag op Belgische bodem. Het inpakken, waar gisteren naar verwezen werd als item voor dit dagverslag, stelde eigenlijk niks voor. Zoals steeds zal bij aankomst op de vakantiebestemming blijken dat enkele verwaarloosbare, hoewel tevens onmisbare voorwerpen op de kast of aan de haak zijn blijven liggen/hangen.
Naarmate de reis verloopt gaan we weer een aantal spullen bijkopen, en wanneer we binnen een drietal weken opnieuw in Hoboken zijn, zullen we bij het uitpakken vaststellen dat we weer een hoop dingen hebben meegesleurd die we niet gebruikt hebben...

Nu de bagage gepakt is gaan we de laatste praktische details afronden, zodat de thuisblijvers in alle rust en kalmte kunnen genieten van een welverdiende zomerrust zonder moeilijke mensen in de buurt.

Morgen zullen jullie het waarschijnlijk even zonder deze rubriek moeten stellen: we zijn dan namelijk de hele dag onderweg. Maar zodra we onze draai gevonden hebben aan de overkant, zal ik niet nalaten om zo snel mogelijk tekst en beeld door te zenden.

Aan iedereen die dit leest: beste groeten, keep it up, relax, don't worry... wij gaan niet naar de solden !!!!

niekol & marrek

ps. "Mededelingen van Marco Polo" staat voorlopig op non-aktief.